W dniach 11 – 13 maja br nasze Stowarzyszenie brało udział w 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku. To wydarzenie objęliśmy Patronatem Honorowym.
Przez trzy dni słuchaliśmy wykładów znakomitych prelegentów, którzy opowiadali o konieczności szybkiego wdrażania rehabilitacji kardiologicznej, nawet w przypadku ostrej niewydolności serca. Oczywiście taka rehabilitacja musi odbywać się pod opieką odpowiedniego zespołu fizjoterapeutów.
Podczas swojego wystąpienia profesor Przemysław Mitkowski, Prezes Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego poinformował, iż każdy tydzień opóźnienia rehabilitacji wydłuża ją aż o cały miesiąc, dodając, że rehabilitację prewencyjną należy traktować jako pro- zdrowotny tryb życia, jest ona koniecznym elementem poprawy jakości życia chorego. Należy rehabilitować chorego nawet z ciężką niewydolnością serca – oczywiście ćwiczenia muszą być dostosowane do wieku, stanu zdrowia i wykonywane w odpowiednich warunkach pod opieką wykwalifikowanego personelu medycznego.
Zwrócono uwagę, na konieczność współpracy chorego z psychologiem oraz dietetykiem. Plan ćwiczeń powinien być dostosowany do wydolności fizycznej potrzebującego.
Omówiono rolę pielęgniarki kardiologicznej – odpowiednio przeszkolona pielęgniarka jest lepszym partnerem dla chorego, sprawia, że pacjent czuje się bezpiecznie.
Przedstawiono wyniki badań dotyczące toksyczności leków onkologicznych i ich wpływu na serce pacjenta. Pacjent onkologiczny nie może pozostać sam. Konieczna jest współpraca pomiędzy onkologiem a kardiologiem.
Kolejne wykłady dotyczyły zmiany stylu życia chorych, potrzeby promocji aktywności fizycznej, a także kinezjofobi – czyli strachu przed ruchem. Pacjent wycofuje się z aktywności fizycznej z obawy przed urazami, przez co pogarsza się jego stan zdrowia, co z kolei może prowadzić do niesprawności. Tutaj również zwrócono uwagę, na ścisłą współpracę chorego z psychologiem.
Następnie omówiono rolę prawidłowego odżywiania, mającą wpływ na cały okres rehabilitacji kardiologicznej oraz dalszego życia pacjenta. Chory źle odżywiony, odwodniony nie będzie miał sił na ćwiczenia. W proces zmian należy zaangażować całą rodzinę. Motywować chorego powinien nie tylko lekarz, pielęgniarka, ale i psycholog. Pacjent ma być współuczestnikiem w rozmowie z personelem medycznym, nie można narzucać mu swojej woli. Jeśli będzie się czuł bezpieczny, chętniej podejmie współpracę. Powinno się go wspierać, pokazywać nawet drobne sukcesy.
Aby doszło do zmiany stylu życia, pacjent musi zaakceptować chorobę, stąd kolejny raz warto podkreślić wartość współpracy z psychologiem. Proces akceptacji może być długi, w tym czasie należy cały czas wpierać chorego.
Przedstawiono również wyniki badań pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym oraz astmą i wpływem rehabilitacji kardiologicznej na poprawę życia chorego. W każdej z powyższych jednostek chorobowych zaleca się uprawianie sportu i ćwiczenia rehabilitacyjne, które powinny być zlecone przez lekarza lub wykwalifikowany zespół medyczny. Początkowo ćwiczenia powinny być wykonywane pod okiem personelu, w warunkach kontrolowanych. Po uzyskaniu przez pacjenta stabilności fizycznej, powinien on ćwiczyć w warunkach domowych, najlepiej pod opieką domowników.
Konieczne jest zwiększenie poziomu edukacji dotyczącej aktywności fizycznej oraz rozważenie wprowadzenia dodatkowych narzędzi zwiększających motywację do podejmowania spontanicznej aktywności fizycznej.

Zdjęcia – źródło Evereth Publishing